سرمقاله

        کلامم را با نام خدایی آغاز می کنم که او را در همین نزدیکی و در لحظاتی که مرا یاری می کند حسن می کنم و دوست دارم راهنمای راهم باشد و روشنگر مسیرم . می خواهم در همه صفحات این نشریه تازه تأسیس تبلور او را نشان بدهم و بزرگی اورا و زیبایی او را ترسیم کنم.
موضوع سخن این مقاله درباب انتشار اولین شماره نشریه محلی است. این نشریه در بخشهای اجتماعی، اقتصادی، مذهبی، پزشکی سلامت، علمی و فن آوری و همچنین می خواهد مشکلات محله را مطرح کند . از تمامی دوستان هنرمند و پر تلاش می خواهیم اولا قلم  برداشته و از ذهن های جستجوگر و دستهای توانایشان ، برای مطالب زیبا بهره بگیرند، تا قدری از مشکلات ما را در تهیه مطالب ، کم کنند. ثانیاً هر کدام از ایشان که توانایی یا فرصت برای کمک به نشریه دارند در تمام امور مانند تحریریه و تهیه مطالب و چاپ و توزیع و .......... مارا یاری دهید.
این نشریه به صورت ماهانه پخش خواهد شد. هدف ما تأمین نظر طیف وسیعتری از مخاطبان مان در محله است و کوشش ما بر این است تا محله ای با فرهنگ را بسازیم و مشکلات مردم محل را بدانیم و در نشریه انعکاس دهیم . اینک ما دست دوستی خود را به سوی شما دوستان عزیز دراز می کنیم تا دست شما را که علاقمند به همکاری با ما هستید بفشاریم و شما را به همکاری با این ماهنامه دعوت می کنیم.
در پایان لازم است ضمن تشکر از افراد کانون و همکاران نشریه و پوزش از خطاهای احتمالی که در نوشتار ما بوده است از تمامی افرادی که می توانند ما را یاری کنند در امر نشریه تقاضا می نماییم که در جهت غنای نشریه محله خودشان مجموعه مارا یاری دهند و با ارائه انتقادات و پیشنهادات سازنده همکار پر افتخار ما باشید.

                                                                                                       محسن پوراسماعیل

آیینه عاشورا

     در روز عاشورا می توان جامه ای سرخ پوشیده به سرخی خون و فریاد بر آورد که این سرخی نشانه پیروزی خون بر شمشیر است که درس آن را از واقعه کربلا آموخته ایم . می توانیم لباسی سراپا  سفید بپوشیم و با صدای بلند بگوییم این کفن است که پوشیده ایم تا احدی باشد بین ما و امام حسین (ع) که در راه ادامه نهضت حق طلبانه و مردم ظلم ستیز او، همواره برای شهادت آماده ایم. می توان سیاه پوشید و بانگ سر داد که این سیاهی نشانه آن است که من و منها،در روز و روزهای عاشورا، حسین و حسین ها را تنها گذاشته ایم و آنها در مصاف با یزدیان مظلومان به شهادت رسیدند و این لباس سیاه، نشانه ای است بر شریک جرم بودن ما در ریخته شدن خون آنها زیرا که در جایی، حتی سکوت نیز شرکت در وقوع جرم است آیا این فکر لرزه بر اندام ما نمی اندازد و تصویر شریک جرم بودن در ریخته شدن خون حسین (ع) خواب از چشمان ما دور می کند؟ این کار از بعد از شهادت امام باب شده تا الان. می توان سبز پوشید و گفت نهضت حسینی، خزان مظلومان را بنا کرده و نوید این پیروزی برای بشریت بهار را به ارمغان آورده و ما از این خرّمی سرسبز و زنده شده ایم .می توان زرد پوشید و گفت ما به خزان نشسته ایم زیرا که بعد از عاشورا بهار انسانیت، تابستان را پشت سر نگذاشته به خزان رسیده است. می توان خندید و شادی کرد و فریاد شهیدان زنده اند را سر داد و گفت که آنان نمرده اند و نزد خداوند روزی آسمانی دارند و جادوگر انی الهی متعلق به آنان است.می توان بر سر زد و شیون نمود که چرا هم رزم حسین نبوده ایم واین افتخار را نداشته ایم که هم رکاب او باشیم. می توان گونه های خود را به رنگ سرخ در آورد ، همان گونه که منصور حلاج با خون خود گونه هایش را سرخ نمود تا روی زردش را دشمن ظالم نبیند. می توان خاک بر سر ریخت که شایسته انسان خفت زده است و بگوییم ما نیز نسبت به راه  امام حسین (ع) چنین بوده و هستیم .می شود علمدار شد و زور و بازوی خود را به رخ دیگران کشید، بساط زور آزمایی بپا کرد و شهرت آفرید که علم فلان دسته سینه زنی از همه بزرگتر و سنگین تر است و هم می توان سنگین ترین علمها را بلند کرد و گفت این به نشانه علم نهضت امام حسین است. به هر سنگینی که باشد آن را به دوش خواهیم کشید.آری می توان هر کاری انجام داد اما مهم این است که در پس آن کار چه اندیشه ای نهفته باشد و به آن حرکت چگونه نگاه کنیم . ارزش در این است که ما با چه طرز فکری به رسالت خود نگاه کرده در چه جایی با چه محتوایی آن را پیدا می کنیم . ضمن اینکه باید بدانیم پس از رسیدن به این اندیشه درست، تازه  در ابتدای راهی دراز قرار داریم  که چگونه آن را به عمل تبدیل کنیم ؟حالا که او به ما یاد داد کل زمین کربلا ست و کل روزها عاشورا  و به ما آموخت اینک ما در عاشورا و کربلای خود چه می کنیم ؟ و اگر ماهم در صحرای کربلا بودیم  آیا حسین تنها نمی ماند؟ اما اگر در کربلا نبوده ایم تا افتخار هم رزم بودن با او را داشته باشیم اما در کربلای عصر خود که زندگی می کنیم کافی است که حسین و حسین های زمان خود را بشناسیم، عاشورا و کربلا به خودی خود پیدا می شوند . اما اگر حق طلبان و ظلم ستیزان همچنان تنها مانده اند به این علت است که هنوز شناختی از معرفت عاشورا نداریم و سنگرهای دفاع از حق همچنان خالی است. بنابر این باید به سوگ نشست و سوگواری نمود. خدا را تشکر کنیم که ما روز عاشورا در کربلا حضور نداشته ایم زیرا اگر آنجا بودیم یا در زمره یزدیان قرار داشتیم و یا از کسانیکه امام حسین را ترک کردند. بیایید معرفت و روح نهضت حسین را دریابیم و حماسه بزرگ اورا زنده کنیم تا در زمر? یزدیان زمان خود قرار نگیریم زیرا که جهان دو قطبی است یا راه حسین (ع) و یا راه یزید، راه سومی نیز وجود ندارد. بیایید به حال خود گریه کنیم و دور نمایی از عملکردهای خود را پیش رو ببینیم و حساب نغمه های سفری خود را یکبار از نظر بگذرانیم. ببینیم که چه رسیده ایم، دست که لیسیده ایم که تا چنین لقمه ها سوس دهان آمده اند. ظهر عاشورا فرصتی است که انسان با خود واقعیش روبرو شود ومن نیز امروز در آینه خود را مشاهده می کنم، آنچه را که می بینم باور نکردنی است. می بینم که چقدر عجول هستیم، تا چه حد حریص هستیم و سیری ناپذیر و جز شکم خود چیز دیگری را نمی شنا سیم و شکم بر من حاکم است. امروز به راحتی دروغ می گوییم، به گرسنه و درمانده تر از خود رحم نمی کنیم، در اسراف غرق هستیم و ............این است خود واقعی من که در آیینه عاشورا انعکاس پیدا کرده است. آری عاشورا ها، آیینه تمام قدی است در مقابل ما که می توانیم خود واقعی را در آن نظاره کنیم و این فرصتی برای شناخت خود است. بیاییم در این آینه، منصفانه نگاهی به خود بیندازیم و چاره ای بیندیشیم و طرحی نو بیابیم تا پس از رسیدن به اندیشه ای درست، مسیر تحول را طی نموده و راه امام حسین (ع) را در عمل زنده نگه داریم وای اگر از همه این نهضتها و حماسه های بزرگ برای ما فقط دست بریده، لب خشکیده ، سر بریده و فرق شکافته ای و .......باقی مانده باشد معرفت انسانهای بزرگ تاریخ در گذر زمان به دست فراموشی سپرده شود و از آن همه درسها فقط رسم ها بجا بماند و بس، آن وقت است که باید گریست و سوز و شیون کرد و به ماتم نشست. امروز در آینه عاشورا خود را نظاره می کنم و جز پیمان شکنی که ارزش و اهمیت پیمان و بیعت برای او کاملا از بین رفته و در بعضی موارد حتی به پیمان شکنی های خود نیز واقف نیست، موجود دیگری نمی بینم من از یک سو پیمان خود را با خداوند می شکنم و از سویی دیگر با حسین و می خواهم شرکت در مراسمی و ریختن اشکی به خود بگویم که من با او هستم و دین خود را نسبت به او ادا کردم و با این وسیله وجدان پیمان شکن خود را راحت کنم . اما آیا بدینگونه کار خاتمه پیدا کرده و من در زمر? حسینیان قرار گرفته ام ؟ باید جرأت رویارویی با خود را داشته باشیم و بدانیم فرار از آن مشکل را حل نخواهد کرد و دیر یا زود نتیجه آن سر راه ما ظاهر خواهد شد.

                                            یاد سهراب بخیر

 اهل زمینم

 روزگارم رنگ از پر کلاغ درخت همسایه دارد.

عشقی دارم تنها تر از من غمی از درد فراق.

قلبی از غصه لبالب.

 و عزیزی بی کس

آرزویی دارم،

 در حسرت بی تو می میرد

 در زمانی زنده ام که پول معبود همه است

و دلها دورازهم هیچ  من دور از عشق می میرم

 وهمه می خندند  منطق پو شالی حاکم شهر دل است

و چه رسمی دارند مردم شهر دورنگ 

گوش دلها تعطیل

 و چراغ عقل احمق روشن

 یاد سهراب بخیر

 از من و دل می گفت از دیاری روشن

 قایقی باید ساخت و از اینجا کوچید .

                                                                                                   م.س

1- امام علی(ع):

آنچه را که از عمرت مانده دریاب و امروز و فردا نکن بسیار کسان پیش از تو سرگرم امروز و فردا شدند و گرفتار اجل گشتند و غفلت زده مردند.

2- فرانسیس بیکن:

آدمی ساخته افکار خویش است، فردا همانی می شود که امروز می اندیشیده است.

3- چارلز چاپلین:

من دریافته ام که دیده های بزرگ هنگامی به ذهن راه می یابند که مصمم به داشتن چنین ایده هایی باشیم.

4- آل رایز:

ساده ترین راه نابودی یک نام تجاری، عرضه انواع و اقسام کالاها و خدمات با آن نام تجاری است.

5- برایان تریسی:

در هر کاری که انجام می دهید با قانون طلایی شماره یک مدیریت کنید که دوست دارید شما را به آن روش مدیریت کنند.

6- زیگ زیگر:

وقتی موانع بروز می کنند، شما مسیر حرکت خود را برای رسیدن به هدف تغییر   می دهید. شما تصمیمتان را برای رسیدن به هدف تغییرنمی دهید.

7- آلکس مکنزی:

وارد عمل شدن بدون برنامه ریزی علت همه شکست ها است.

8- ر.س شو کلا:

مدیریت ممکن است در برج های مؤسسات مدیریت شود اما روی کف های خاکی مغازه ها و کارخانجات آموخته می شود.

9- حضرت علی (ع):

بخاطر بسپار ؛ اگر ندانی به کجا می روی، مطمئن باش، به هیچ جایی نخواهی رسید.

10- مایکل پور تر:

آینده به روی افراد و سازمانهایی بسته خواهد بود که یارای گریز از جاذبه گذشته را ندارند.                                                                

11- هنری فورد:

باهم بودن آغاز باهم ماندن پیشرفت و با هم کارکردن موفقیت است.

12- آلن لایکن:

برنامه ریزی آوردن آینده به حال است تا بتوانید همین الان کاری برای آن انجام دهید.

13- استفان کاوی:

پیش از آن که بالا رفتن از نردبان موفقیت را شروع کنید ابتدا مطمئن شوید که نردبان را به ساختمان مناسب تکیه داده اید.

14- ویجی باترا:

هر کار تصویری از فردی است که آنرا انجام داده، تصویر کار خود را با زیبایی ترسیم کنید.

15- آلبرت انیشتین:

مسائل را تا حد امکان ساده کنید ولی نه بیشتر.

16- دون مارکویس:

تعویق انداختن کارها، یعنی هنر همراهی با گذشته

17- هنری دیوید تورو:

 موفقیت به سراغ کسانی می آید که انقدر در تلاشاند که وقت نمی کنند دنبال آن بروند.

18- مارک تواین:

راز پیشرفت در آغاز کردن است. راز آغاز کردن در آن است که وظایف سخت و پیچیده خود را به وظایف کوچکی که قابل مدیریت کردن باشند، بشکنید و سپس از اولین آنها آغاز کنید.

19- یوگی بر:

اگر مقصود خود را ندانید، به بیراهه خواهید رفت.

20- امام علی (ع):

کارگزارانت را بیازما و سپس بکار گمار، چرا که انتصاب بودن مشورت و آزمایش موجب پشیمانی خواهد بود.

 امام خمینی )قدس) می فرماید :

         ممساجد جزء اموری است که اسلام به آن بسته است. حفظ مساجد برای مسلمانان یک تکلیف است . سعی کنید مساجد ما به حال مساجد صدر اسلام برگردد.

دلم گرفته

دلم گرفته ای خدا                                                            از روزگار وآدما

از این همه دربه دری                                                 کاشکی به ما سربزنی

پا بذاری به این زمین                                                         از میون آسمونا

دوباره ازنوبسازی                                                    یه باردیگه یه جور دیگه

میشه که بهترین باشه                                              شادی ها در کمین باشه

غصه نون و آب ما                                                      سر کشیده تا اون بالا

فکرا همه پول و طلاست                                            قلب آدم چه بی بهاست

اینجا تو این دنیای بد                                                           قشنگیا خیالیه

اگر که عاشق بمونی                                                      میگن چه بی خیالیه

قصه خوشبختی دیگه                                                  با فکرها جور در نمیاد

تو درس و مشق بچه ها                                                آرش و فرهاد نمی یاد

محبتا کاغذیه                                                               پولکی و بدون قند

وقت اضافه کشیده                                                         بازی این دنیای بد

برنده معنی نداره                                                       همه به هم بازنده ایم

همه تواین فرصت کم                                                از همدیگه شرمنده ایم

اگر خدای مهربون                                                     رحمی کنه به حالمون

صداش کنیم با همدیگه                                                  جواب بده سؤالمون

بگیم خدای آسمون                                                        بده به ما حاجت ما

با این همه گناه ما                                                      حفظ کن تو آبروی ما

                                                                                                             م.س